الهی دردهایی هست که نمیتوان گفت و گفتنی هایی هست که هیچ قلبی محرم آن نیست
الهی پرسش هایی هست که جز تو کسی آنرا نمی گشاید و قصد هایی هست که جز تو به توفیق میسر نمیشود
الهی تلاش هایی هست که جز به مدد تو ثمر نمی بخشد و دعاهایی هست که جز به آمین تو اجابت نمیشود
الهی با این همه باکی نیست زیرا من چون تویی دارم تویی که همانندی نداری و رحمتت را هیچ مرزی نیست
دیوانه و دلبسته ی اقبال خودت باش
سرگرم خودت عاشق احوال خودت باش
یک لحظه نخور حسرت آن را که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش
دنبال کسی باش که دنبال تو باشد
خواهان کسی باش که خواهان تو باشد
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش
پرواز قشنگ است ولی بی غم و منت
منت نکش از غیر و پروبال خودت باش
صدسال اگر زنده بمانی گذرانی
پس شاکر هرلحظه و هر سال خودت باش
(اقبال لاهوری)
مردی وارد دارو خانه شد وگفت:کرم زد سیمان داری؟
متصدی دارو خانه با لحنی تمسخر آمیز گفت:بله که داریم کرم ضد تیر آهن و آجر هم داریم حالا خارجی میخوای یا ایرانی؟
مرد نگاهی به دستانش کرد و گفت:از وقتی کارگر ساختمان شدم دستانم زبر شده و نمیتوانم دخترم را نوازش کنم.اگه خارجیش بهتره خارجی بده.
لبخندی روی لبان متصدی یخ زد.
چه حقیر و کوچک است آن کس که به خود مغرور است و بر مسند قضاوت می نشیند.....
کاش بدانیم انسانیت و تقواست که سرنوشت ساز هستند.....
چون جایگاه شاه و گدا_دارا و ندار همه قبر است
از ایلام می آیم شهرمان را میگویم؛که شیر میش کردی هدیه میدهد و دست های درختانش تا انتهای آسمان پرواز کرده.
از ایلام می آیم آنجا که هفت آسمان،سپیدی بال کبوتران است.اینجا ایلام است با مردمی که جز به لبخند دهان نگشوده اند مردمانی دور با دلهایی نزدیک و چشمانی که جز خدا را تماشا نکرده اند.
واینجا ایلام است با کوچه هایی که تا خدا امتداد دارند و من حالا کودکی هایم را جستجو شده ام و شعر باز باران را از ابرها تقاضا میکنم.
این روزا زلزله های زیادی در غرب کشورمون میاد ومن درمورد اولین زلزله در سرپل ذهاب96/8/22یه دلنوشته دارم:
دیگر دیوارهاهم قابل اعتماد نیستند،دیواری که لحظه ای پیش به آن تکیه کرده بودی اکنون بر سرت خراب شده و زیر آن جان میدهی.سر پل ذهابی که عذادار شده،قصر شیرینی که کامش تلخ شده وفرهادی که بدون سقف شده همه اش زیر سر زلزله است.
میدانی شیرین بانو دیشب حوالی شامگاه زلزله ای سرزمین فرهادت را لرزاند و برای ساکنین غرب کشورم چیزی جز دهانی پر از خاک نگذاشت.
شیرین جان دیگر صدای تیشه ی فرهادت از بیستون نمی آید به گمانم زلزله اورا نیز با خود برد.ای زلزله از سر ما که گذشتی اما خدا کند که دیگر نیایی
